SCHIJNDEL -Wie 70 kilometer per uur om Schijndel heen rijdt ziet vrijwel niets van dit dorp. Het enige dat opvalt is het grote aantal rotondes en de megalomane kunstwerken op een aantal van die middeneilanden, het gevolg van een volhardend kunstbeleid dat met de passie van een oud-burgemeester van Schijndel begon. Randwegen en rondwegen maken dorpen autoluw. Gezien de toename van het gemotoriseerd verkeer is dat begrijpelijk, maar er is geen groter contrast denkbaar met de functie die hoofdwegen in het verleden hadden voor dorpen en steden. Het waren levensaders. Aan de weg die door Schijndel liep lagen veel herbergen. De enige herbergier aan de huidige randweg is de benzinepomp. Het lijkt niet meer de bedoeling dat je in Schijndel stopt. Het contrast tussen de anonimiteit van de randweg en het rijke verenigingsleven van Schijndel is groot.

Om dit contrast te doorbreken, stelden Sjaak Langenberg en Rosé de Beer voor om een rotonde en de achterliggende geluidswal te transformeren in een openluchttheater dat voor culturele evenementen kan worden gebruikt. Zoals het circuit van Francorchamps tot de verbeelding van automobilisten spreekt op dagen dat er geen races worden gehouden, wekt het randwegtheater altijd de suggestie dat er iets heeft plaatsgevonden, of staat te gebeuren. Langenberg en de Beer bedachten een passende event voor de opening van het randwegtheater: de dansvoorstelling 'Kijkfile' waarmee ze 54 jaar na de eerste file in Nederland een file voor dans wilden veroorzaken. Ze lieten zich inspireren door gebarentaal en Noord-Koreaanse verkeersagentes die in Pyongyang bij gebrek aan stoplichten het verkeer regelen. Ondanks het uniform en de strakke choreografie van hun gebaren ogen ze kwetsbaar op drukke kruispunten. Het exotische beeld van de danseres op de rotonde kon later als beeldmerk voor een campagne met o.a. bumperstickers worden gebruikt.